apteka homeopatyczna suwałki ad 8

Po pierwsze, nie było związku między wskaźnikami stanu choroby (liczba komórek CD4, objawy zakażenia HIV i punktacja Karnofsky ego) na linii podstawowej i ryzykiem utraty odpowiedzi, mimo że ryzyko przedwczesnego przerwania leczenia było związane z tymi czynnikami. Po drugie, analizy, w których kontynuacja była cenzorowana we wcześniejszych czasach (12, 18 lub 24 miesiące) dały wyniki zgodne z ogólnymi wynikami. Po trzecie, różnice w traktowaniu były w miarę spójne dla różnych pierwotnych i wtórnych punktów końcowych, podczas gdy utrata w wyniku obserwacji byłaby wzrastającym problemem dla punktów końcowych osiągniętych później w badaniu. W ostatnim czasie doniesiono o dwóch badaniach oceniających kliniczną skuteczność kombinacji analogów nukleozydów u pacjentów z bardziej zaawansowaną chorobą niż było to charakterystyczne dla badanej populacji. W badaniu Delta porównywano zydowudynę z didanozyną i zydowudyną oraz zalcytabinę z samą zydowudyną u pacjentów bez wcześniejszego leczenia zydowudyną oraz u pacjentów po wcześniejszym leczeniu zydowudyną, u których liczba komórek CD4 była mniejsza niż 350 na milimetr sześcienny.27 U wcześniej nieleczonych pacjentów każda z dwóch kombinacji była przewyższają samą zydowudynę w odniesieniu do końcowych punktów zdarzenia definiującego AIDS lub samej śmierci lub śmierci. Wśród wcześniej leczonych pacjentów wykazano korzyść w zakresie przeżycia tylko dla osób otrzymujących zydowudynę i didanozynę. Badanie przeprowadzone przez Saravolatz i wsp., Opisane w innym miejscu w tym wydaniu czasopisma, miało schemat podobny do badania Delta i dotyczyło pacjentów z liczbą komórek CD4 poniżej 200 na milimetr sześcienny, z czego 77 procent wcześniej było leczonych zydowudyna. W przypadku punktów końcowych zdarzenia określającego AIDS lub samej śmierci lub śmierci, nie wykazano różnic między grupami leczonymi. Jednakże kliniczną korzyść dla zydowudyny plus didanozyny i zydowudyny plus zalcytabinę obserwowano u pacjentów bez wcześniejszej ekspozycji na zydowudynę lub z ograniczoną wcześniejszą ekspozycją.
Wyniki tych dwóch badań uzupełniają nasze i wspólnie sugerują, że u wcześniej nieleczonych pacjentów terapia skojarzona z zydowudyną plus didanozyna lub zydowudyna plus zalcytabina przewyższa monoterapię zydowudyną; że u pacjentów, którzy wcześniej otrzymywali zydowudynę, dodanie didanozyny do reżimu leczenia może być korzystne, chociaż zostało to najwyraźniej wykazane w naszym badaniu; oraz, że dodanie zalcytabiny do reżimu leczenia u pacjentów z przedłużoną ekspozycją na zydowudynę nie zapewnia korzyści klinicznej.
Przewaga dydanozyny nad zydowudyną jako początkową monoterapią w tym badaniu kontrastuje z wynikami ACTG 116A, badania, w którym stwierdzono, że zydowudyna jest klinicznie lepsza od didanozyny jako początkowa terapia u pacjentów bez wcześniejszej terapii zydowudyną, której liczba komórek CD4 była mniejsza niż 300 na milimetr sześcienny.37 Przyczyny tej różnicy są trudne do wyjaśnienia, ale w ACTG 116A populacja miała bardziej zaawansowaną chorobę i większość punktów końcowych została osiągnięta wcześniej. W niedawnym badaniu z udziałem dzieci (ACTG 152) stwierdzono również, że zydowudyna jest gorsza od samej didanozyny i zydowudyny oraz didanozyny38.
Biorąc pod uwagę wyniki wcześniejszych badań dotyczących monoterapii zydowudyną, 2-4,7, obecne wyniki silnie sugerują, że terapia antyretrowirusowa jest korzystna dla bezobjawowych pacjentów zakażonych HIV z liczbą komórek CD4 poniżej 500 na milimetr sześcienny i wykazuje, że taka terapia może przynieść korzyść w postaci przeżycia. w populacji z chorobą pośrednią
[przypisy: noni, atropina, polyporus ]
[hasła pokrewne: osad moczu bakterie, osteofitoza trzonów kręgowych, osteopenia leczenie ]