bednarska dermatolog bielsko ad 5

Szacunki przeżywalności Kaplana-Meiera dla każdej grupy leczenia przedstawiono na rycinie 1. Zdarzenia niepożądane
Tabela 3. Tabela 3. Częstość występowania i względne ryzyko zdarzeń niepożądanych, według grupy leczenia. Częstość zdarzeń niepożądanych prowadzących do przerwania leczenia wynosiła odpowiednio 32,9, 32,6 i 26,5 na 100 osobolat w grupach zydowudyną z dodatkiem didanozyny, zydowudyną i zalcytabiną oraz zydowudyną. W porównaniu z leczeniem zydowudyną, leczenie zydowudyną i dydanozyną wiązało się ze względnym ryzykiem przerwania leczenia wynoszącym 1,29 (95% przedział ufności, 1,01 do 1,64; P = 0,04) oraz leczenia zydowudyną i zalcytabiną przy względnym zagrożeniu wynoszącym 1,21 ( 95-procentowy przedział ufności, 0,95 do 1,54; P = 0,12) (tabela 3).
Liczbę pacjentów z pierwszym wystąpieniem każdego typu zdarzeń niepożądanych przedstawiono w Tabeli 3. Nudności lub wymioty, biegunka, ból brzucha lub cierpienie żołądkowo-jelitowe i zapalenie trzustki występowały częściej podczas leczenia zydowudyną i didanozyną, podczas gdy neuropatia była częstsza leczenie zydowudyną i zalcytabiną. Pacjenci przyjmujący zydowudynę i zalcytabinę mieli niższe wskaźniki biegunki niż osoby przyjmujące samą zydowudynę. Jednak połowa pacjentów przydzielonych do zydowudyny otrzymywała didanozynę w placebo, a ci pacjenci mieli wyższy odsetek niektórych działań niepożądanych niż pacjenci, którzy otrzymali placebo z zalcytabiny; różnica między grupami była znacząca w przypadku biegunki (p = 0,008). Zwiększone tempo biegunki didanozyny placebo jest związane z zastosowanym buforem (wodorotlenek magnezu).
Liczba komórek CD4
Średnia zmiana liczby komórek CD4 z linii podstawowej do dwóch miesięcy wynosiła odpowiednio + 19,2, +2,1, i -4,0 komórek na milimetr sześcienny odpowiednio w grupie zydowudyny z dodatkiem didanozyny, zydowudyną i zalcytabiną oraz zydowudyną (p <0,05). 0,001 dla porównania każdej terapii skojarzonej z grupą monoterapii). Tempo spadku liczby komórek CD4 po dwóch miesiącach było podobne dla trzech grup.
Odczyt podgrup
Gdy pacjenci zostali zgrupowani według współzmiennych ocenionych na linii podstawowej (historia choroby określającej AIDS, punktacja Karnofsky ego, poziom hemoglobiny, rasa [niebielona vs. biała] i płeć), nie stwierdzono istotnych interakcji między podgrupami a efektami leczenia .
Tabela 4. Tabela 4. Częstość występowania i względne ryzyko progresji choroby i zgonu według leczenia i wcześniejszego stosowania zydowudyny. Wyniki analizowano również pod kątem zakresu stosowania zydowudyny przed randomizacją: bez wcześniejszego użycia, stosowania przez 12 miesięcy lub mniej i ponad 12 miesięcy stosowania (Tabela 4). Pacjenci w tych podgrupach przyjmowali badane leki przez podobny czas (dane niepokazane). Efekty leczenia w tych podgrupach różniły się w odniesieniu do postępu choroby lub śmierci (P = 0,04), ale nie w odniesieniu do samej śmierci (P = 0,39). (Homogenność oceniano za pomocą testu o 4 stopnie swobody, skorygowanego o inne zmienne w linii podstawowej, nieskorygowane wartości P wynosiły odpowiednio 0,19 i 0,52). W obu terapiach skojarzonych, w porównaniu z terapią zydowudyną, skorygowane względne ryzyko choroby progresja lub śmierć wzrastały wraz ze wzrostem wcześniejszego stosowania zydowudyny
[podobne: atropina, bisoprolol, suprasorb ]
[podobne: parestezje nerwica, osteofitoza, patofizjonomika ]