bednarska dermatolog bielsko czesc 4

Częstość występowania i względne ryzyko różnych chorób oportunistycznych i zgonów, według grupy leczenia. Postęp choroby lub zgon wystąpiły u 226, 230 i 244 pacjentów odpowiednio w grupie zydowudyny z dodatkiem didanozyny, zydowudyną i zalolitabiną oraz zydowudyną; stawki za 100 osobolat wyniosły 34,3, 36,2 i 39,6 (P = 0,24). W ciągu 12 miesięcy 74,8 procent, 74,7 procent i 71,9 procent, odpowiednio, żyło i nie chorowało; po 24 miesiącach wartości procentowe wynosiły 50,2, 48,8 i 44,7 procent; a po 36 miesiącach były to 35,7, 31,3 i 27,6% (Ryc. 1). W porównaniu z leczeniem zydowudyną (tabela 2) leczenie zydowudyną z didanozyną wiązało się ze względnym ryzykiem progresji choroby lub śmierci 0,86 (95% przedział ufności, 0,71 do 1,03; P = 0,09) oraz zydowudyny i zalcytabiny o względnym 0,92 (przedział ufności 95%, 0,76 do 1,10, P = 0,35). W porównaniu z leczeniem zydowudyną i didanozyną leczenie zydowudyną i zalcytabiną wiązało się ze względnym ryzykiem progresji choroby lub zgonu o wartości 0,93 (95% przedział ufności, 0,77 do 1,12, P = 0,45). Dostosowanie do współzmiennych linii bazowej miało niewielki wpływ. Nie stwierdzono istotnych różnic między trzema grupami w porównaniu czasu trwania do pierwszego wystąpienia lub ponownego wystąpienia badanych warunków szczególnych. Wyniki dotyczące zydowudyny i zalcytabiny nie różniły się istotnie od wyników monoterapii zydowudyną w dowolnym stanie. Zydowudyna z didanozyną wiązała się z niższym ryzykiem zapalenia płuc wywołanego przez P. carinii (względne ryzyko, 0,65; przedział ufności 95%, 0,44 do 0,96; P = 0,03) oraz mniejsze ryzyko wystąpienia zespołu Mycobacterium avium (ryzyko względne, 0,66; interwał, 0,44 do 0,98; P = 0,04) niż monoterapia zydowudyną. Kiedy analizy dla poszczególnych warunków zostały połączone, okazało się, że wyniki dla zydowudyny i didanozyny różniły się znacznie od wyników dla samej zydowudyny (P = 0,05), podczas gdy wyniki dla zydowudyny i zalcytabiny nie różniły się znacząco od wyników dla samej zydowudyny (P = 0,51) (tabela 2).
Śmierć
Śmierć wystąpiła u 176, 182 i 191 pacjentów odpowiednio w grupie zydowudyny z dodatkiem didanozyny, zydowudyny z dodatkiem zalcytabiny i zydowudyny (Tabela 2); odpowiednie wskaźniki zgonów na 100 osobolat wynosiły 21,9, 22,7 i 24,1 (P = 0,44). Wskaźnik przeżycia po 12 miesiącach wynosił 89,2% w grupie przypisanej do zydowudyny i didanozyny, 90,9% w grupie przypisanej do zydowudyny i zalcytabiny oraz 90,5% w grupie przypisanej do samej zydowudyny; po 24 miesiącach stawki wyniosły 67,5 procent, 67,7 procent i 65,4 procent; a po 36 miesiącach było to 49,4 procent, 46,2 procent i 41,6 procent (Figura 1). W porównaniu z leczeniem zydowudyną (tabela 2), leczenie zydowudyną i dydanozyną wiązało się ze względnym ryzykiem śmierci wynoszącym 0,88 (95% przedział ufności, 0,71 do 1,08, P = 0,22), a leczenie zydowudyną i zalcytabiną było związane z ryzyko 0,96 (przedział ufności 95%, 0,78 do 1,17, P = 0,67). W porównaniu z leczeniem zydowudyną i didanozyną, leczenie zydowudyną i zalcytabiną wiązało się ze względnym ryzykiem zgonu o wartości 0,92 (95-procentowy przedział ufności, 0,74 do 1,13; P = 0,42).
[więcej w: atropina, suprasorb, bimatoprost ]
[więcej w: osad moczu bakterie, osteofitoza trzonów kręgowych, osteopenia leczenie ]