Zakażenie rotawirusem u niemowląt jako ochrona przed kolejnymi zakażeniami ad 6

Rozkład typów rotawirusa G zidentyfikowanych w próbkach kałowych uzyskanych podczas pierwszego i drugiego zakażenia u 22 dzieci. Pola wskazujące wspólny typ G są zacienione. Typ G określono dla 76 procent 177 szczepów rotawirusa zidentyfikowanych w próbkach kału. G3 był najczęściej izolowanym typem (35 procent), a następnie G1 (20 procent), G2 (15 procent) i G4 (6 procent). Aby przetestować hipotezę, że ochrona przed następną infekcją może zależeć od serotypu, oceniliśmy, czy druga infekcja była mniej prawdopodobna z powodu typu G, który spowodował pierwszą infekcję. Typy G określono w 22 parach szczepów izolowanych z pierwszego i drugiego zakażenia (Figura 3). W 2 z tych 22 par (9 procent) typ G był taki sam zarówno w początkowej, jak i drugiej infekcji. Ta zaobserwowana proporcja zgodnych typów G była niższa niż oczekiwana proporcja (24 procent) obliczona jako część statystyki kappa Cohena (P = 0,054 za pomocą jednostronnego dokładnego testu t). Liczba kolejnych zakażeń, których typ G odpowiadała pierwotnej infekcji, była zbyt mała, aby umożliwić oddzielną analizę statystyczną związku między stopniem nasilenia infekcji a typem G.
Dyskusja
W tym badaniu określiliśmy ilościowo poziom ochrony nadawany przez naturalną infekcję rotawirusem przed następną infekcją i chorobą. Naturalne zakażenie rotawirusem wiązało się z ochroną przed całym zakresem skutków, od bezobjawowej infekcji do umiarkowanej do ciężkiej biegunki. Ochrona była największa w przypadku choroby o nasileniu umiarkowanym do ciężkiego, mniej w łagodnej chorobie, a najmniej w przypadku bezobjawowej infekcji. Całkowita ochrona przed biegunką o umiarkowanej i ciężkiej postaci powstała po dwóch zakażeniach, niezależnie od tego, czy infekcje były objawowe czy bezobjawowe. Powtarzające się infekcje tego samego typu G były mniej prawdopodobne, nawet jeśli rozważano prawdopodobieństwo wystąpienia najczęstszych typów G, co sugeruje ochronę homotypową.
Identyfikacja zakażeń rotawirusem na podstawie wydalania z kałem wirusa i odpowiedzi serologicznej była komplementarna. Więcej zakażeń wykryto na podstawie odpowiedzi serologicznej (77 procent) niż na podstawie wydalania z kałem (56 procent); jednak w 41 procentach zakażeń wykrytych w wyniku wydalania wirusa nie można było zidentyfikować odpowiedzi serologicznej. Możliwe wyjaśnienia tej obserwacji obejmują niedobór wydalania z kałem wirusa w wyniku cotygodniowego schematu monitorowania, niezdolność testu rotawirusowego do wykrycia niskiego poziomu wydalania i względna niezdolność odpowiedzi przeciwciał w surowicy do odzwierciedlenia odpowiedzi immunologicznej w miejscu infekcji, szczególnie wśród dzieci z pierwotnymi zakażeniami. U tych dzieci pomiar lokalnej odporności może zwiększyć wykrywalność.44 Chociaż w 88 zakażeniach zidentyfikowanych tylko na podstawie odpowiedzi serologicznej stan objawów był niezdefiniowany, łączna skuteczność naturalnej ochrony z rosnącą liczbą zakażeń pozostawała podobna, niezależnie od tego, czy była infekcje te zostały uwzględnione w analizach.
Sześć badań kohortowych dotyczyło stopnia ochrony nadawanego przez naturalne zakażenie rotawirusem przed kolejnymi reinfekcjami.19-24 Te szacunki i nasze własne nie są bezpośrednio porównywalne, ponieważ w siedmiu badaniach zastosowano różne metody i populacje
[podobne: bisoprolol, anakinra, ambrisentan ]
[patrz też: objawy tętniaka aorty brzusznej, prohormony, eos balsam do ust allegro ]