Zapalenie przełyku i Alendronian

Po wprowadzeniu do obrotu doniesień o ciężkim zapaleniu przełyku, związanym ze stosowaniem alendronianu sodu, opisanym w tym wydaniu czasopisma przez De Groen i wsp., skłoniło nas do szczegółowej reekstrakcji niepożądanych skutków przełyku w naszych trzyletnich badaniach nad osteoporozą (30 listopada). , 1995, wydanie) .2 W tych badaniach 994 pacjentów losowo przydzielono do otrzymywania placebo, 5 lub 10 mg alendronianu na dobę przez trzy lata lub 20 mg alendronianu przez dwa lata, a następnie 5 mg na dobę w roku 3 (stosunek przypisania do czterech grup, odpowiednio 2: 1: 1: 1). Użyliśmy tych samych terminów sugerujących podrażnienie przełyku, które de Groen i wsp. stosowane w analizie raportów po wprowadzeniu do obrotu, podobnie jak de Groen i wsp., uważaliśmy za poważny skutek niepożądany związany z hospitalizacją. Jednakże ciężkość działań niepożądanych (łagodnych, umiarkowanych lub ciężkich w zależności od intensywności działania i jego wpływu na funkcjonowanie pacjenta), a także związek przyczynowy z używaniem leków, została oceniona przez badaczy, którzy nie byli świadomi zadania leczenia. Pacjenci byli widziani średnio co trzy miesiące (zakres od jednego do sześciu), a instrukcje dawkowania (które stanowiły podstawę do początkowego oznakowania produktu3) były zwykle weryfikowane podczas każdej wizyty. Częstość występowania działań niepożądanych została porównana wśród grup leczonych za pomocą niedostosowanego dwustronnego testu Tukeya dla trendu.4
Tabela 1. Tabela 1. Niepożądane skutki przełyku w trzyletnich badaniach alendronianu u pacjentów z osteoporozą. Ogólna częstość występowania działań niepożądanych ze strony górnego odcinka przewodu pokarmowego i przerwania leczenia z powodu takich działań była podobna we wszystkich czterech grupach leczenia (Tabela 1) .2 Działania niepożądane w obrębie przełyku odnotowano u 15 do 18% pacjentów w grupie otrzymującej placebo i alendronian, i te zdarzenia zostały uznane za poważne lub ciężkie1 u około 1,5% pacjentów we wszystkich czterech grupach. Trzech pacjentów (jeden w grupie placebo i dwóch w grupie otrzymującej 20 mg alendronianu przez dwa lata, a następnie 5 mg w trzecim roku) wymagało hospitalizacji, a dodatkowych trzech pacjentów (jeden w grupie placebo i dwóch w grupie 5 grupa mg) przerwać leczenie z powodu ciężkiego niekorzystnego efektu przełyku. Trzech pacjentów z grupy 10 mg miało owrzodzenia przełyku. Każdy przypadek został uznany przez badaczy za powiązany z narkotykiem; tylko jeden wrzód został sklasyfikowany jako ciężki (tab. 1) i żaden z pacjentów nie wymagał hospitalizacji. U dwóch pacjentów wrzody ustąpiły pomimo kontynuacji leczenia; w trzecim alendronian został zatrzymany. Dysfagia i owrzodzenia utrzymywały się u tego pacjenta przez rok i były przypisywane idiopatycznemu nadmiernemu wydzielaniu kwasu żołądkowego. Nie znaleźliśmy zatem dowodów na zwiększoną częstość występowania poważnych lub ciężkich działań niepożądanych dotyczących przełyku u pacjentów przyjmujących alendronian, w porównaniu do pacjentów przyjmujących placebo, w trzyletnich badaniach dotyczących osteoporozy.
Istnieje kilka powodów, dla których nie wykryliśmy zwiększenia ciężkiego niepożądanego wpływu na przełyk w naszych badaniach kontrolowanych placebo, które były podobne do przypadków zgłaszanych przez de Groena i wsp.1. Efekty te występują tylko u niewielkiej liczby pacjentów; uczestnicy badania mają na ogół mniej współistniejących warunków; i co najważniejsze, pacjenci w naszych badaniach regularnie planowali wizyty kontrolne, z częstym wzmacnianiem instrukcji dawkowania Dlatego zalecamy ścisłe przestrzeganie aktualnej instrukcji dozowania
Uri A. Liberman, MD
Beilinson Medical Center, 49100, Petah-Tikva, Izrael
Laurence J. Hirsch, MD
Merck Research Laboratories, Rahway, NJ 07065
5 Referencje1. de Groen PC, Lubbe DF, Hirsch LJ, i in. Zapalenie przełyku związane ze stosowaniem alendronianu. N Engl J Med 1996; 335: 1016-1021
Full Text Web of Science MedlineGoogle Scholar
2. Liberman UA, Weiss SR, Broll J, i in. Wpływ doustnego alendronianu na gęstość mineralną kości i częstość złamań w osteoporozie pomenopauzalnej. N Engl J Med 1995; 333: 1437-1443
Full Text Web of Science MedlineGoogle Scholar
3. Fosamax (alendronian sodu). West Point, Pa .: Merck, wrzesień 1995 (wkładka do opakowania US).
Google Scholar
4. Tukey JW, Ciminera JL, Heyse JF. Testowanie statystycznej pewności odpowiedzi na rosnące dawki leku. Biometrics 1985; 41: 295-301
Crossref Web of Science MedlineGoogle Scholar
5. Fosamax (alendronian sodu). West Point, Pa .: Merck, marzec 1996 r. (Wkładka do opakowania US).
Google Scholar
(25)
[patrz też: ambroksol, bimatoprost, diklofenak ]
[hasła pokrewne: objawy tętniaka aorty brzusznej, prohormony, eos balsam do ust allegro ]